przetłumaczyć — dk VIb, przetłumaczyćczę, przetłumaczyćczysz, przetłumaczyćmacz, przetłumaczyćczył, przetłumaczyćczony «oddać znaczenie wyrazów wyrazami innego języka; przełożyć na inny język» Przetłumaczyć wiersz z francuskiego na polski. Przetłumaczyć słowa… … Słownik języka polskiego
tłumaczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tłumaczyćczę, tłumaczyćczy, tłumaczyćczony {{/stl 8}}– przetłumaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} przekładać tekst pisany lub wypowiedź ustną z jednego języka na inny język : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bieda — 1. pot. Bieda z nędzą «o beznadziejnej sytuacji materialnej, braku wszystkiego»: (...) była to biedna dziewczyna spod Nowego Targu, ojciec alkoholik, bieda z nędzą w domu. W. M. Korczyńska, Wróć. 2. pot. Klepać biedę «żyć w niedostatku, być… … Słownik frazeologiczny
idiomatyzm — m IV, D. u, Ms. idiomatyzmzmie; lm M. y jęz. «wyrażenie, zwrot (czasem pojedynczy wyraz) właściwe tylko danemu językowi, nie dające się przetłumaczyć dosłownie na inny język» Idiomatyzm polski, angielski, łaciński. Idiomatyzmy gwary złodziejskiej … Słownik języka polskiego
natłumaczyć — dk VIb, natłumaczyćczę, natłumaczyćczysz, natłumaczyćacz, natłumaczyćczył rzad. «dużo tłumaczyć, przetłumaczyć wiele tekstów» natłumaczyć się «dać wiele wyjaśnień, zmęczyć się tłumaczeniem» … Słownik języka polskiego
nieprzetłumaczalny — nieprzetłumaczalnyni «nie dający się przetłumaczyć» Nieprzetłumaczalny dowcip. Nieprzetłumaczalny autor, styl … Słownik języka polskiego
przekładalny — «dający się przełożyć, przetłumaczyć» Trudno przekładalna poezja … Słownik języka polskiego
przełożyć — dk VIb, przełożyćżę, przełożyćżysz, przełożyćłóż, przełożyćżył, przełożyćżony przekładać ndk I, przełożyćam, przełożyćasz, przełożyćają, przełożyćaj, przełożyćał, przełożyćany 1. «kładąc coś na inne miejsce, zmienić położenie czegoś, inaczej… … Słownik języka polskiego
przetłumaczalny — «dający się przetłumaczyć, przełożyć na inny język» Przetłumaczalna poezja, literatura … Słownik języka polskiego
spolszczyć — dk VIb, spolszczyćczę, spolszczyćczysz, spolszcz, spolszczyćczył, spolszczyćczony spolszczać ndk I, spolszczyćam, spolszczyćasz, spolszczyćają, spolszczyćaj, spolszczyćał, spolszczyćany 1. «uczynić Polakiem, nadać czemuś cechy polskie;… … Słownik języka polskiego
